Dag 6 Vrije tijd

Vandaag hadden we een dag vrij na een hele week hard werken. De groep splitste zich vandaag op in twee groepen de ene ging naar Belgrado (hoofdstad) de andere groep naar Novi Sad (tweede stad van Servië).

Vandaag ging ik (Gijs) met veertien anderen naar Novi Sad. Na eerst heerlijk uit te slapen en verder te ontspannen vertrokken we rond een uur richting Novi Sad. Dit was gelukkig minder ver rijden dan Belgrado dus binnen een uur liepen we vrolijk rond, nadat we eerst een volkomen onaangekondigde wegafsluiting tegenkwamen, midden op de weg moesten keren en daarbij bijna een auto in ons hadden (BMW rijders hebben hier ook een beetje moeite met de rest van het verkeer). Overigens had het voor de auto niet heel veel uitgemaakt, het was namelijk een auto van de gemeenschap die al bijna uit elkaar viel; vandaag was de laatste dag dat hij legaal op de weg was.

Eenmaal aangekomen in Novi Sad hebben we eerst een fort beklommen met een fenomenaal uitzicht over de stad en de Donau. Hierna vervolgde we onze wandeling richting de binnenstad, waarna we na flink wat discussie bij een restaurantje zijn gaan zitten, waar we vijf minuten later weer weg waren, omdat ze niet eens een fatsoenlijke hamburger verkochten. Bij de andere hadden ze er gelukkig achttien op de kaart staan, dus ons hartje ging al sneller kloppen. Dat werd later wat minder toen we drie kwartier moesten wachten op onze koude patatjes, maar gelukkig kregen we wel een hele voedzame en lekkere hamburger. Na daarna nog wat geslenterd te hebben door de stad met pauze bij de McDonalds, besloten we ons verder te gaan vermaken aan het water van de Donau. Na hier een tijdje te hebben gelegen, gezwommen en in het geval van Lieuwe geslapen was het weer tijd om lekker naar huis te gaan. Daar aankomen ging niet helemaal zonder slag of stoot, want de politie vond het toch eens tijd worden om te kijken wat Alice hier in Servië deed; oftewel we werden aangehouden. Gelukkig hadden we (nog) geen strafbare feiten gepleegd, dus konden we gewoon doorrijden.

Terug aangekomen friste we ons op en haalden we nog een heerlijk ijsje, dat ook nog eens maar 40 dinar (=34 cent) kostte. Na al dat gesmikkel werd het om tien uur toch echt tijd voor bier en pizza, we verhuisden daarop naar het volgende tentje om daar op overheerlijke wijze deze ontspannende dag af te sluiten.

Belgrado, de hoofdstad van het zonovergoten Servië. Na een flinke rit van 2 uur kwamen wij een beetje duf en slaperig de busjes uit. Daarna moesten we nog met het openbaar vervoer naar het centrum omdat we de busjes voor de handigheid bij het vliegveld geparkeerd hadden. Na een Servisch half uurtje rijden, kwamen we aan in het centrum. Daar was iedereen het reizen wel even zat en was de Mac de enige mogelijke oplossing. Nadat we heerlijk uitgegeten waren, zijn we de stad in gelopen, waar we al snel zagen dat het vele reizen het meer dan waard was. Na 20 minuten lopen, kwam er een scheiding in de groep. De ene helft ging via de snelle weg naar het fort (het hoogste punt van Belgrado met een geweldig uitzicht op de stad), om vervolgens lekker te kunnen gaan shoppen. Waardoor er niet heel veel sprake meer was van een ‘snelle’ route. De andere helft ging via de culturele route. In die route liepen we door het Montmartre van Servië. In deze straat stonden leuke terrassen en schilders. Ook zijn we langs dé ambassade van de koninkrijk der Nederlanden, waar we uiteraard het Wilhelmus moesten zingen. Uiteindelijk kwamen we aan bij het fort waar we een geweldig uitzicht hadden. Daarna zijn we gaan eten in een restaurant aan de Donau die dwars door Belgrado stroomt. Na het heerlijke eten zijn we weer terug gegaan naar de bushalte. We verwachtte daar een bus die we ook op de heenweg hadden. Namelijk een bus waar ongeveer 50 man in kunnen. Echter kwam er een busje waar slechts 14 mensen in kunnen (in legale omstandigheden). Gezien het feit dat wij al met 18 personen waren was dat wel een uitdaging, ook is het ook wel een belangrijk detail dat de bus al half vol zat. Het werd een beetje pas en meet werk, maar dat gaat de hele werkvakantie ons al goed af. Na een gezellige rit waar we Servische mensen kennis hebben laten maken met Hollandse klassiekers, kwamen we aan bij het vliegveld waar we terug reden naar Central Home. Eenmaal daar hebben we de avond gezellig afgesloten en hebben we ons moreel voorbereid op de zondag, waar we een dienst bij gaan wonen van dominee Alexander.

We hopen dat jullie in Nederland ook een beetje aan het genieten zijn van onze wilde avonturen.

Groeten van de legendarische,
Henk
Gregory
Gijs