Zondag en maandag

Hallo belangstellenden,

Na een lange dag hebben we weer even tijd om iets te schrijven over de afgelopen twee dagen. Verslag uitbrengen over de zondag.. Lastig voor ons Nederlanders uit Oud-Beijerland. Afgezien van de twee kerkbezoeken is de zondag een rustdag en doen we vrij weinig. Niets van dat in het leven van dominee Aleksander, bij wie er 8 dagen werk in 7 dagen gepropt moeten worden. Voor ons dus deze dag geen 'normale' rustdag.

's Ochtends begonnen we met het inladen van dozen en kinderbijbels voor een groep roma-kinderen in Durdevo. Na een rit in een bus met een zeer voorzichtige chauffeur, die niet harder reed dan 80 op de snelweg, kwamen we een redelijk uitziend dorp binnen. Redelijk uitziend, omdat we steeds meer beseffen hoe dit land verwoest is door de oorlog in de jaren 90. Helemaal aan het einde van het dorp, was het roma kamp. Het hoort bij het dorp, maar het lijkt alsof het dorp dat liever niet heeft.

We krijgen een warm onthaal, want zodra de kinderen de bus zien met dominee Aleksander voorin, beginnen ze mee te rennen en hun vriendjes en familie te halen. Er is bekend welke kinderen er wonen in deze gemeenschap en we kunnen alle kinderen blij maken met een doos, gemaakt door de gemeente uit Oud-Beijerland. Ook krijgt elk gezin een kinderbijbel en wordt er verteld over Jezus.

Tegen de middag keerden we terug naar Vrbas en konden we kort rusten, voor we weer naar Kucura gebracht werden voor een kerkdienst in de gemeente van dominee Aleksander. Een groep van ongeveer 70 mensen kwam samen om heerlijk te zingen en te luisteren naar de woorden van de dominee. Ongedwongen en vol overgave wordt er genoten van elkaar en van de liefde van God.

Maandag.
Voor mij begon de dag om 8:00, omdat ik werd opgehaald om meel te gaan halen bij de fabriek. Nog voor we zaterdag aangekomen waren was het gedoneerde geld, dat via de stichting HOE gegeven was, al 'uitgegeven'. 70 gezinnen kregen hiervan een zak van 25 kg meel. De dominee wilde nog wat extra zakken hebben en kocht er nog 20 zakken bij. 2250 kg aan meel moest met de oude bus van Aleksander vervoerd worden. De bus waarvan de achterklep open gehouden wordt met een plank, de motor versleten is, en de achteras liever niet meer dan 750 kg lading wil dragen. Drie keer rijden dus.

Gelukig kon die jongen die de dominee mee had genomen goed sjouwen, want ik deed bij zak 50 iets verkeerd, waardoor ik een behoorlijk zere rug kreeg. Het zal wel in de familie zitten. En eigenlijk ben ik ook niks gewend, want die jongen die ons hielp werkte in de zomer 16 uur lang op het land. Uien op een kar gooien, en aan het eind van de dag €20 verdiend hebben.

En nu waar deze achtergrondinformatie allemaal om gaat: het uitdelen. We zijn naar een school geweest om aan de armste kinderen uit te delen. Ze kregen een t-shirt en een schoenendoos. Ze zijn echt blij met wat ze krijgen. Later, toen we bij de kinderen thuis langs gingen om hun gezinnen van eten te voorzien, hadden ze de shirts nog aan en speelden ze met de dingen uit de schoenendozen.

En dan de gezinnen waar we langs zijn geweest om meel, olie en suiker te brengen. We waren best voorbereid hier aangekomen en we wisten wat we aan konden treffen wat betreft armoede en ellende. De eerste twee dagen zagen we wel wat armoede en verbaasden we ons regelmatig over de toestand van de huizen. Vandaag zijn we ook echt de huizen in gegaan en hebben we de verhalen gehoord die bij de ellende die we zagen horen. We hebben veel kinderen blij kunnen maken met warme kleding en aandacht, maar het is altijd te weinig.

Er is nog zo veel te doen en er is nog zo veel nood. Dominee Aleksander komt handen tekort en heeft een gebrek aan geld, maar wat hij heeft dat geeft hij. Hij is een lichtpunt voor de gezinnen, de wezen en de ouderen. God zegene hem en het werk wat hij hier doet.

Morgen gaan Anne en ik weer terug naar Nederland, en zal Alice pakketten maken om extra uit te delen en ze zal een bijbelstudie groep leiden.

Hartelijke groeten vanuit Servië