Dag 6 Belgrado
Door: Arjan & Jacoline
Blijf op de hoogte en volg Jeugddiaconaat
31 Juli 2016 | Servië, Belgrado
Hallo thuisblijvers en vakantiegangers!
Op het moment dat wij dit schrijven zitten we in de trein richting Vrbas. De trein zou kwart voor tien vertrekken uit Belgrado maar we rijden schokkend heen en weer. Het treinstation in en uit, in en uit. Nu kwart over tien en we zijn nog steeds niet vertrokken. We koppelen steeds een wagon aan. Straks staat de eerste wagon in Vrbas (de eindbestemming) en de laatste nog in Belgrado en kunnen we dus lopen. 22.33 uur zijn we vertrokken in rustig tempo.
Het wordt een lange dag. Gelukkig is er in de morgen verse koffie en opnieuw wit brood met ham, kaas, honing of pasta! Vanmorgen om kwart over acht zijn we vertrokken met een klein busje naar het station. Dit was hetzelfde oude busje als eergisteren in de avond waarin officieel 16 zitplaatsen zijn en 9 staanplaatsen, en voor Adriaan een plaatsje naast de chauffeur die overigens zijn uiterste best deed om de oude Renault met maximaal 60 km/u tussen de lijnen van de weg te houden. Harder dan 60km/u zal deze bus nooit meer rijden omdat hij zo oud is, volgeladen is en over de miljoen km heen zit, en voor ons idee zijn beste tijd heeft gehad. Maar voor de tweede keer zijn wij veilig op onze bestemming aangekomen en bewijst dit busje weer zijn dienst!
Els zoekt uit op welk spoor we moeten zijn, en er komt een enorm oude trein aan rijden. Wat een geweldige ervaring zal dat zijn, maar helaas… deze trein ging niet verder. Een paar minuten later komt er een luxe trein aan met airco en deze brengt ons naar Belgrado. Ds. Aleksander heeft aangegeven dat deze rit twee uur ging duren, maar met een snelheid van niet harder dan 80 km/u (en heel koud binnen) ging het toch wat traag. Daarbij kwam halverwege nog een pauze van 20 min waarvan niemand weet waarvoor die nodig was, maarja… zal wel op z’n Servisch zijn op deze manier. Eindelijk om twaalf uur waren we in Belgrado! Het is 32 graden bij aankomst en zonnebrand is geen overbodige luxe.
Na deze lange reis was het voor sommige mensen hard nodig om een sanitaire stop te maken bij de eerste toiletten die we tegen kwamen. Daar betaald te hebben voor de boodschap die we wegbrengen mochten we naar binnen, maar al snel kwamen de meeste dames toch weer naar buiten: er zijn alleen maar gaten in de vloer, er is geen papier en het is zoooo smerig! Tja nog even ophouden dus…
We hebben voor het openbaar vervoer een dagticket gekocht en gingen met de tram het centrum in. Maar niet zomaar een tram. Hij piepte, kraakte en schokte aan alle kanten en toen moest hij ook de berg nog op, maar ook dat ging goed! We stapten uit bij een park waar we doorheen zijn gelopen en uitkwamen bij een fort. Vanaf dit fort (wat ook het hoogste punt van de stad is) was een prachtig uitzicht en hebben we een prachtige groepsfoto gemaakt.
Na het bezoeken van het fort was er ruimte voor vrije tijd. Het was half twee toen we uit elkaar gingen en hebben afgesproken om 18:00 uur weer op hetzelfde punt weer bij elkaar te komen. Toch bleven we nog even bij elkaar en zijn we op hoge snelheid de gehele winkelstraat uit gelopen, zonder maar even om ons heen te kijken. We hebben maar 1 doel voor ogen op dat moment. We hebben de borden gevolgd: nog 1000 meter, nog 500 meter, nog 300, nog 100 en ja hoor daar was dan eindelijk de McDonalds! Eerst eens een flinke burger en heerlijk koude frisdrank halen. Intussen was de temperatuur nog verder opgelopen , dus een halve liter Cola ging er wel in. Voor sommigen van ons was dit een manier om hun lichaam weer voor te bereiden met een voorraad van een week, tot er thuis weer lekker gegeten wordt. Want papa’s en mama's: jullie kunnen echt lekker koken! Al doen de mensen hier zo onwijs hun best (en smaakt het de meeste keren echt goed!) Toch vinden we het thuis ook wel erg lekker! Een klein groepje is tijdens de vrije tijd gaan zoeken naar een leuke eetgelegenheid voor de avond, en de rest ging lekker op pad. Een watergevecht in een fontein, ijs eten op een terrasje en zelfs shoppen bij de H&M! Verder zijn we overspoeld met zonnebrillen verkopers! Doet ons denken aan twee reeën die in de stad lopen. Vraagt de ene aan de ander: waarom heb jij een zonnebril op? Zeg de ander: omdat ik een 'Ray-Ban'.
Om zes uur waren we weer bij elkaar en zijn we naar het restaurantje gegaan. Gezellig in een soort achtertuin was een lange tafel voor ons klaar gezet. Het eten was heel erg goed en de medewerkers deden hun uiterste best om het ons zo goed mogelijk van dienst te zijn. Uiteindelijk kostte dat in totaal wel 40.000 dinar. (klinkt veel maar is omgerekend zo'n €13,10 per persoon!)
Na het eten gaan we terug naar de tram die ons weer bij het station brengt. Daar moesten we een uurtje wachten en hebben we nog lekker een ijsje gegeten. Hoe dit verlopen is daar praten we maar niet over. Het lijkt de NS wel, want: al is de reiziger nog zo snel… de NS die vertraagt hem wel! Ondanks dat een geweldige ervaring die we nooit zullen vergeten! De treinreis verloopt verder rustig en vooral met dichte ogen.
Na de treinreis wacht het geweldige Renault-busje weer op ons die ons naar Feketić hoopt te brengen! Iedereen is slaperig en moe. Dit zorgt ervoor dat het toch wel een zware reis is. Maar niet getreurd, morgen hopen we uit te slapen tot ongeveer een uur of tien! De eerste keer uitslapen, wat zal dat lekker zijn!
Welterusten allemaal en tot snel!
Hartelijke groeten van ons allemaal en een goede zondag toegewenst!
Op het moment dat wij dit schrijven zitten we in de trein richting Vrbas. De trein zou kwart voor tien vertrekken uit Belgrado maar we rijden schokkend heen en weer. Het treinstation in en uit, in en uit. Nu kwart over tien en we zijn nog steeds niet vertrokken. We koppelen steeds een wagon aan. Straks staat de eerste wagon in Vrbas (de eindbestemming) en de laatste nog in Belgrado en kunnen we dus lopen. 22.33 uur zijn we vertrokken in rustig tempo.
Het wordt een lange dag. Gelukkig is er in de morgen verse koffie en opnieuw wit brood met ham, kaas, honing of pasta! Vanmorgen om kwart over acht zijn we vertrokken met een klein busje naar het station. Dit was hetzelfde oude busje als eergisteren in de avond waarin officieel 16 zitplaatsen zijn en 9 staanplaatsen, en voor Adriaan een plaatsje naast de chauffeur die overigens zijn uiterste best deed om de oude Renault met maximaal 60 km/u tussen de lijnen van de weg te houden. Harder dan 60km/u zal deze bus nooit meer rijden omdat hij zo oud is, volgeladen is en over de miljoen km heen zit, en voor ons idee zijn beste tijd heeft gehad. Maar voor de tweede keer zijn wij veilig op onze bestemming aangekomen en bewijst dit busje weer zijn dienst!
Els zoekt uit op welk spoor we moeten zijn, en er komt een enorm oude trein aan rijden. Wat een geweldige ervaring zal dat zijn, maar helaas… deze trein ging niet verder. Een paar minuten later komt er een luxe trein aan met airco en deze brengt ons naar Belgrado. Ds. Aleksander heeft aangegeven dat deze rit twee uur ging duren, maar met een snelheid van niet harder dan 80 km/u (en heel koud binnen) ging het toch wat traag. Daarbij kwam halverwege nog een pauze van 20 min waarvan niemand weet waarvoor die nodig was, maarja… zal wel op z’n Servisch zijn op deze manier. Eindelijk om twaalf uur waren we in Belgrado! Het is 32 graden bij aankomst en zonnebrand is geen overbodige luxe.
Na deze lange reis was het voor sommige mensen hard nodig om een sanitaire stop te maken bij de eerste toiletten die we tegen kwamen. Daar betaald te hebben voor de boodschap die we wegbrengen mochten we naar binnen, maar al snel kwamen de meeste dames toch weer naar buiten: er zijn alleen maar gaten in de vloer, er is geen papier en het is zoooo smerig! Tja nog even ophouden dus…
We hebben voor het openbaar vervoer een dagticket gekocht en gingen met de tram het centrum in. Maar niet zomaar een tram. Hij piepte, kraakte en schokte aan alle kanten en toen moest hij ook de berg nog op, maar ook dat ging goed! We stapten uit bij een park waar we doorheen zijn gelopen en uitkwamen bij een fort. Vanaf dit fort (wat ook het hoogste punt van de stad is) was een prachtig uitzicht en hebben we een prachtige groepsfoto gemaakt.
Na het bezoeken van het fort was er ruimte voor vrije tijd. Het was half twee toen we uit elkaar gingen en hebben afgesproken om 18:00 uur weer op hetzelfde punt weer bij elkaar te komen. Toch bleven we nog even bij elkaar en zijn we op hoge snelheid de gehele winkelstraat uit gelopen, zonder maar even om ons heen te kijken. We hebben maar 1 doel voor ogen op dat moment. We hebben de borden gevolgd: nog 1000 meter, nog 500 meter, nog 300, nog 100 en ja hoor daar was dan eindelijk de McDonalds! Eerst eens een flinke burger en heerlijk koude frisdrank halen. Intussen was de temperatuur nog verder opgelopen , dus een halve liter Cola ging er wel in. Voor sommigen van ons was dit een manier om hun lichaam weer voor te bereiden met een voorraad van een week, tot er thuis weer lekker gegeten wordt. Want papa’s en mama's: jullie kunnen echt lekker koken! Al doen de mensen hier zo onwijs hun best (en smaakt het de meeste keren echt goed!) Toch vinden we het thuis ook wel erg lekker! Een klein groepje is tijdens de vrije tijd gaan zoeken naar een leuke eetgelegenheid voor de avond, en de rest ging lekker op pad. Een watergevecht in een fontein, ijs eten op een terrasje en zelfs shoppen bij de H&M! Verder zijn we overspoeld met zonnebrillen verkopers! Doet ons denken aan twee reeën die in de stad lopen. Vraagt de ene aan de ander: waarom heb jij een zonnebril op? Zeg de ander: omdat ik een 'Ray-Ban'.
Om zes uur waren we weer bij elkaar en zijn we naar het restaurantje gegaan. Gezellig in een soort achtertuin was een lange tafel voor ons klaar gezet. Het eten was heel erg goed en de medewerkers deden hun uiterste best om het ons zo goed mogelijk van dienst te zijn. Uiteindelijk kostte dat in totaal wel 40.000 dinar. (klinkt veel maar is omgerekend zo'n €13,10 per persoon!)
Na het eten gaan we terug naar de tram die ons weer bij het station brengt. Daar moesten we een uurtje wachten en hebben we nog lekker een ijsje gegeten. Hoe dit verlopen is daar praten we maar niet over. Het lijkt de NS wel, want: al is de reiziger nog zo snel… de NS die vertraagt hem wel! Ondanks dat een geweldige ervaring die we nooit zullen vergeten! De treinreis verloopt verder rustig en vooral met dichte ogen.
Na de treinreis wacht het geweldige Renault-busje weer op ons die ons naar Feketić hoopt te brengen! Iedereen is slaperig en moe. Dit zorgt ervoor dat het toch wel een zware reis is. Maar niet getreurd, morgen hopen we uit te slapen tot ongeveer een uur of tien! De eerste keer uitslapen, wat zal dat lekker zijn!
Welterusten allemaal en tot snel!
Hartelijke groeten van ons allemaal en een goede zondag toegewenst!
-
31 Juli 2016 - 16:52
Jopie Klokkenburg:
Weer genoten van jullie verslag. Boeiende schrijfsters! Maak er nog iets moois van de laatste dagen.Wat waren de muurtekeningen trouwens prachtig. Groet voor Alice en Lieuwe. -
31 Juli 2016 - 20:32
Cor Vink:
Hallo jongelui en iets ouderen,
Allereerst een hartelijke groet uit Baaierland.
Fijn om zo via het reis verslag iets te mogen horen en zien van jullie ,erg leuk.
We hopen dat jullie het verder goed met elkaar mogen hebben en dat het voor jullie een onvergetelijke ervaring mag zijn. Maar wensen jullie bovenal dat de Heere jullie Zijn Zegen schenkt en anderen tot Zegen mogen en kunnen zijn, ook als alles daar bij jullie op zijn Servisch met piepen en kraken gaat en het werk anders als bij ons. Het belangrijkste blijft dan over wat jullie mag verbinden de Liefde van Christus Jezus en dat jullie gedreven door Zijn Geest elkaar mogen vinden met broeders en zusters waar je ook bent.
Wij bidden voor jullie en hartelijke groetjes,
Cor en Marjolein Vink
ps. let een beetje op Lieuwe en Alice dat ze zich een beetje gedragen !!!
-
31 Juli 2016 - 22:14
Margo Van De Zande:
Lieve luitjes,
Wat een ontzettende gezellige verslagen komen er iedere avond binnen. Volgens ons hebben jullie het echt super leuk!! De treinreis was vast ook een bijzondere ervaring. Nu twee daagjes uitgerust??...........en dan morgen er weer tegen aan. Heel veel succes en we zien uit naar het volgende verslag.
Slaap lekker en lieve groet van Henk & Margo -
01 Augustus 2016 - 08:45
Dia Willemsen:
Ha allemaal,
Tsjonge jonge, wat een belevenissen toch weer allemaal zeg.
Wat zullen jullie, als jullie weer terug zijn, het openbaar vervoer in Nederland waarderen..
Nog een weekje en dan hebben jullie weer de Nederlandse kost!
En...hebben jullie nieuwe energie om vandaag jullie mooie werk weer te kunnen oppakken?
Veel succes/ plezier in iedergeval!
Lieve groeten vanuit hier,
Arjan, Dia en kids Willemsen
-
01 Augustus 2016 - 17:55
Oma En Opa Appeldoorn:
Hallo Lisanne en Thomas en de rest van de groep,
Leuk om op deze manier op de hoogte te worden gehouden van jullie avonturen.
Aardig stukje (kunst)werk geleverd.
De reis naar Belgrado zullen jullie niet snel vergeten.
Wij wensen jullie een goede thuis reis en hopen allen gezond en wel weer aan te treffen in Oud Beijerland en omgeving.
Groetjes van
Oma en opa Appeldoorn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
