Donderdag

Vandaag een dag met een lach en een traan.

Vanmorgen na het ontbijt met Ria naar Kucera gereden waar we eerst maar eens de kerk hebben opgeruimd en aangeveegd. Voor je het weet is het weer zondag en zoals het er nu uitzag zouden de mensen moeten blijven staan tussen alle spullen die er weer binnen zijn gedragen.
Na anderhalf uur konden we genieten van een opgeruimde en schone kerk voor zolang het duurt.
De zakken meel liggen nog opgestapeld voorin de kerk en kunnen de mensen zondag na de dienst mee naar huis nemen.
Nog wat babykleding bij elkaar gezocht voor de pasgeboren baby van de weduwe die we afgelopen maandag hebben bezocht. Het plan in hier vrijdag nog heen te gaan en ook een nieuwe accu voor haar mee te nemen zodat ze licht heeft.
Begin van de middag de bus geladen met schoenendozen en op weg naar kulpin en ruski krstur om daar de armste kinderen te verblijden met een schoenendoos.
Eerste aankomst bij familie van Mirko, hier moesten we mierzoete thee drinken en kregen we zoete broodjes gevuld met chocoladepasta, uit beleefdheid opgedronken en gegeten.
Bij het eerste gezin wat we aandeden kregen we als dank een pannenkoek gevuld met choclade, we durfden het niet af te slaan maar was ook zoooo zoet. We grapten als we maar niet bij alle 20 gezinnen dit krijgen.
De families wilden allemaal dat we beleven thee drinken maar dit hebben we verder beleeft afgeslagen dan zijn we volgende week nog bezig.

In de plaatsjes die we hebben bezocht hebben we ook weer zeer trieste omstandigheden gezien waar gezinnen wonen.
Van buiten lijkt het soms nog te gaan, maar binnen is veel verveloos, oud en kapot. Veelal is het overal wel ergggg warm omdat er gekookt wordt op hout gestookte fornuizen. Deze branden de hele dag.
Mensen wonen, koken en slapen veelal in 1 ruimte met elkaar. De bank is ook het bed.
Het viel op dat het er bijna overal netjes en opgeruimd uitzag.
Alleen buiten op de erven is het eigenlijk zonder uitzondering overal een bende.
Een meisje van 17 getrouwd en zwanger, woont bij haar schoonfamilie in, waar ook twee mensen op de bank zaten met een geestelijke beperking, zij zorgt ook voor die mensen en doet het huishouden. Ze had al een miskraam achter de rug.
Families wonen hier vaak met meerdere gezinnen in een klein huis. Sommigen hebben geen elektriciteit en gebruiken kaarsen of olie om de kamer te verlichten.
Ook de twee gezinnen bezocht die van de zomer van onze gemeente een accu hebben gekregen, hierop zijn ledlampjes aangesloten wat echt veel licht geeft. Ik kreeg even een demo, waarbij de lampjes werden uitgedaan, en ik kon binnen geen hand voor ogen zien. Deze mensen waren zo dankbaar voor die accu.
Er zijn ook gezinnen die zichzelf illegaal hebben aangesloten op een van de weinige lantaarnpalen die er staan.
Het is hier om 16.30 uur donker, en zeer weinig straat verlichting.
We bezochten ook een familie die iets buiten het dorp woonden we moesten het laatste stuk lopen.
Hier waren 8 kleine kinderen onder de 6 jaar en 10 grote kinderen. De kleintjes hadden allemaal zwarte snoetjes.
De kleine kinderen kregen allemaal een doos en wisten in eerste instantie niet wat hen overkwam, maar toen de dozen eenmaal werden opengemaakt waren ze zo blij, hier zaten de waterlanders hoog.
Hoe de familie in elkaaar zat was niet helemaal duidelijk, er was in iedergeval een man van rond de vijftig waarvan er zowel kinderen als kleinkinderen rondliepen.
We zijn er binnen geweest en het was er zo triest. Geen vloer of kleed op de grond, ze leefden er op de zwarte aarde, vandaar dat de kleine kinderen allemaal van die zwarte snoetjes hadden.
Een brandend fornuis waar iets ondefinieerbaars op stond te pruttelen. Aleksander vertelde dat deze mensen veelal slachtafval aten om toch wat eiwit binnen te krijgen.
Het erf was kortgezegd een puinhoop, waar de kippen rondscharrelden.

De waslijnen hingen vol met schoongewassen kleertjes, die door Aleksandar geinspecteerd werden, waarop hij zei : ik ben hier 1 keer eerder geweest en ik zie dat deze mensen onddanks dat ze niets hebben zorgvuldig omgaan met wat er is, morgen brengen we hier een bus vol spullen, en ook nog dozen voor de 10 grote kinderen.
Uiteindelijk was het bijna zes uur geworden en moesten we nog een eindje rijden voor we weer in Kucera zouden zijn.
Mirko werd helemaal naar van de honger en bleek dus alleen een zoet broodje bij de thee te hebben gegeten vandaag. Dus op zoek naar wat te eten. Wij wilden dit keer eens geen pizza of hamburger maar gewoon een bord eten.
Bij een restaurant echt heel erg lekker gegeten maar zo ontzettend veel dat we het niet op konden. Alles wat over was in een doos laten doen, ( dat is hier heel gewoon )en aan Mirko meegegeven voor zijn vrouw en hemzelf, waar hij echt blij mee was.
Na het eten terug naar Kucera, hier weer allerlei spullen uit de grote hoop gezocht om morgen bij de familie te bezorgen.
Ook een bijbel en kinderbijbel gaat er mee om aan hen te geven.
Samen met Ria naar Vrbas gereden om nog snel voor de winkel sloot om 22 uur voedsel te kopen voor dezelfde familie om aan hen te geven. Fruit, aardappelen, uien, wortelen, meel, olie, thee macaroni, rijst, koekjes en waspoeder ingeladen in de auto waarmee we morgenochtend rond 8 uur weer naar Kucera hopen te gaan.
Uitgeteld ben ik op mijn kamer op bed gevallen, kopje thee gezet en moed bij elkaar geraapt om het blog nog te schrijven.
Ik zie dat het nu hoog tijd is om te gaan slapen morgen weer vroeg dag. De laatste dag hier.