Dinsdag en woensdag

Goedendag volgers van dit blog

Hier een verslag van de afgelopen twee dagen.

Dinsdag
Na een lekker ontbijt met eieren, spek en kaas gaan we om 9 uur met de auto van Aleksandar opweg, waarbij AlbertJan zichzelf, Anne en mij via een zeer rustige snelweg naar het vliegveld heeft gereden om terug te vliegen naar huis.
De weg terug was eveneens zeer rustig zodat ik rond 12 uur weer veilig terug was in Kucera.
Ik had voor deze dag wat taken gekregen om te doen, Aleksandar was met Ria naar een plaats 500 km verderop gegaan om daar in de gvangenis 100 mensen van een pakket te voorzien.
Allereerst moest alles wat zaterdag naar zolder wat verhuisd er weer afgehaalt worden.
Hiervoor was iemand geregeld die dit netjes kwam doen.
Daarna moesten alle 130 pakketten gevuld worden met een flinke doos chocolade.
Volgende taak was het zoeken naar dekens, linnengoed,kinder en babykleding in een berg zakken van zo'n 4 meter hoog en dat in schemerige schuur.
Samen met Mirko, Daniela en iemand uit de buurt heel veel zakken opengemaakt omdat er niet opstond wat erin zat.
Twee uur verder hadden we de hoeveelheid gevonden die nodig was om de komende dagen weer uit te kunnen delen.
Hierna samen met Daniela gegeten, wat oma ondertussen voor ons had gekookt. Puree, stukje vlees en brood, smaakte prima.
Na een uurtje rust kwam Mirko mij halen om naar een huisgemeente te gaan 35 km verderop, waar hij moest voorgaan.
14 mensen waren er bijeen gekomen om met elkaar te zingen en te luisteren.
Ik werd door iedereen hartelijk begroet alsof ik er iedere week was.
Het was erg bijzonder om te ervaren dat hoewel we elkaars taal niet spraken we de verbondenheid door het geloof met elkaar voelden.
De enige die engels sprak was Mirko, maar het was voor hem te veel om te preken en ook nog eens te vertalen dus op de terug weg in de auto kreeg ik van hem een samenvatting.
Uiteindelijk om 20.30 was ik weer terug in Vrbas.

Woensdag

Rond half tien kreeg ik een app van Aleksandar dat hij om 14 uur pas tijd had om pakketten uit te delen.
Echter 5 minuten later was dit alweer veranderd en waren Ria en ik op weg met de taxi naar Kucera.
Vooruit plannen moet je in Servië echt niet doen, voor je het weet is het weer anders.
Ria en ik konden met de auto van Aleksandar naar Izida gaan in feketic om daar pakketten te gaan uitdelen bij mensen met een beperking.
Alles ingeladen en op weg.
Izida is een huis, opgezet door Ria en haar man 8 jaar geleden om mensen met een beperking op te vangen overdag en hen activitieiten aan te bieden. Dit is bijzonder omdat in Servië deze mensen weg gestopt worden en bijna nooit buiten komen.
Juliana is degene die deze taak hier op zich heeft genomen, zij heeft zelf een dochter met een beperking en heeft via de gemeente andere jongeren met een beperking naar dit huis gehaald overdag om met hen bezig te gaan.
Het is heel klein begonnen en inmiddels zijn er meerdere groepen en is de accommodatie uitgebreidt.
Allerlei activiteiten worden er gedaan, gemaakt en ook verkocht.
Tassen, kussens, kaarten, kettingen, keramiek en geweven kleedjes.
Ook buiten is er voor hen werk in de tuin en kassen, nu werden er eetbare zwammen geteeld waar we een zak van meekregen.
De kok heeft ze s'avonds voor ons met uien en kipstukjes gebakken was erg lekker.
Het was er erg gezellig en we hebben de pakketten uitgedeeld waarna iedereen met de knuffel op de foto moest.
Het was zo hartverwarmend om te zien hoe blij ze waren met de knuffels. Helemaal enthousiast waren ze, toen we weggingen werden we door iedereen omarmd. Zo mooi om te zien wat een knuffel voor iemand kan betekenen.
Na een uurtje op verschillende adressen kleding en voedselpakketten uitgedeeld en op de thee geweest bij de loco burgemeester, zo kom ik nog eens ergens.
Om 16 uur zouden we bij Aleksandar zijn die een ontmoeting had georganiseerd in een koffiezaak met nog een groep jongeren uit Vrbas met een beperking om pakketten uit te delen.
Eerst nog snel met Ria even sopska salade gegeten in ons hotel, sinds ontbijt hadden we niets meer gegeten.
Hierna was er verwarring waar de ontmoeting was, wij zochten in Vrbas daar kwamen de jongeren vandaan immers. Maar Aleksandar had 14 jongeren in zijn bus vervoerd naar Kucera om daar in de koffiezaak taart en limonade te nuttigen en de pakketten uit te delen. Uiteindelijk kwamen we er om half vijf aan.
Ook hier waren er enthousiaste reakties en blijde gezichten, zo mooi om mee te maken, je zou nog veel meer willen doen.
Met de jongeren verdeeld over de bus en auto weer terug gereden naar Vrbas, waarna we uiteindelijk om 19 uur aan tafel zaten voor ons diner.
Aleksandar at met ons mee, en zag er al weer brood in om ook zwammen te gaan telen voor de verkoop. Hoeveel plannen kun je hebben.
We hebben ook met elkaar zitten brainstormen wat er hier in vrbas gedaan zou kunnen worden voor de weeskinderen. Voor hen is geen opvang, vaak kan familie niet meer doen dan hen een slaaapplek geven zodat ze veelal op straat leven.
Wie weet wat er nog uit voort komt.
Het plan was na het eten het blog te schrijven, maar zoals gezegd maak hier geen plannen.
Nog even samen naar de winkel kwamen we de chauffeur van de bus tegen die regelmatig voor Aleksandar spullen vervoert.
Hij vierde zijn verjaardag samen met zijn vrouw bij de snackbar en we moesten binnenkomen voor een biertje. Aangezien we liever thee wilden moesten we naar een andere gelegenheid mee voor de thee. Na een gezellig gesprek met handen en voeten omdat ze beiden geen andere taal spraken dan servisch waren we uiteindeljk om 22.15 uur weer terug in het hotel.
Voor morgen zijn er al de nodige plannen gemaakt, we gaan zien hoe dat weer verloopt.

Hartelijke groet